Λοτρεαμόν, κόμης του-

(Comte de Lautreamont, Μοντεβίδεο, Ουρουγουάη 1846 – Παρίσι 1870). Φιλολογικό ψευδώνυμο του Γάλλου ποιητή Ισιντόρ Λισιέν Ντικάς (Isidore Lucien Ducasse). Γιος ενός προξενικού υπαλλήλου στο Μοντεβίδεο, εγκαταστάθηκε το 1859 στη Γαλλία με σκοπό να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές του σπουδές (στις πόλεις Ταρμπ και Πο). Το 1867, αφού οριστικοποίησε τη διαμονή του στο Παρίσι, δημοσίευσε ανώνυμα το πρώτο μέρος από τα Τραγούδια του Μαλντορόρ, τα οποία συμπλήρωσε τον επόμενο χρόνο και τα παρουσίασε με το ψευδώνυμο Λ. Το ψευδώνυμό του πιθανότατα οφείλεται στο όνομα του ήρωα ενός μυθιστορήματος του Εζέν Σι, του οποίου τα χαρακτηριστικά συνέπιπταν με εκείνα του Μαλντορόρ. Το ποίημα αυτό, που περιλαμβάνει έξι άσματα με εκτεταμένες στροφές σε πεζό, αποτελεί ένα από τα έργα-κλειδιά της νεότερης ποίησης. Η ορμητική ευφράδεια, συνδυασμένη με ψυχρό σαρκασμό, και η τολμηρή χρήση παρομοιώσεων, προσδίδουν μια παράξενη ζωντάνια στις πένθιμες εικόνες που αναφέρονται στη σατανική μορφή του Μαλντορόρ. Το 1870 ο Λ. δημοσίευσε το δίτομο έργο του Ποιήματα, όπου υπερεκτιμώντας την αξία της θετικότητας, εναντιώθηκε σε κάθε μορφή ρομαντισμού και αναίρεσε την προηγούμενη καλλιτεχνική του στάση. Η φήμη του Λ. διαδόθηκε κυρίως από τους τελευταίους συμβολιστές, ενώ εξυμνήθηκε από τους υπερρεαλιστές, ως δάσκαλος του μαύρου χιούμορ και πρόδρομος της ονειρικής λογοτεχνίας.